ما زمستان دیگرى را سپرى خواهیم کرد. با عصیان بزرگى که در درونمان هست و تنها چیزى که گرممان مى‌دارد، آتش مقدس امیدوارى‌ست .

این که سختی‌ها و موانع را به منزلهٔ «بد» برداشت کنیم یکی از اشتباهات بزرگی است که در زندگی مرتکب می‌شویم.

چیزهای بدی که هرچه زودتر می‌بایست از شر آنها خلاص شویم.

زمانی که چنین نگرش و برخوردی با مشکلات و موانع داریم،

همهٔ مشکلات زندگیمان به دشمنانی مبدل می‌شوند

که باید با آنها بجنگیم. احساس اضطراب،

خستگی و ناراحتی ما به این دلیل است که

ما وارد جنگی بیهوده با زندگی شده‌ایم! 

زمانی که با مشکلات همانند دشمن رفتار می‌کنیم

هیچگاه به اندازه‌ای به آنها نزدیک نمی‌شویم

که موهبت‌های پنهان شده در آنها را کشف کنیم.

هیچگاه به مشکلات و موانع به عنوان فرصت‌هایی

برای آموختن درس‌های مهم زندگی نمی‌نگریم!

📕 #رازهایی_درباره_زندگی

✍🏽 #باربارا_دی_آنجلیس

درد در جاهای متفاوت و فرهنگ‌های متفاوت، چهرهٔ متفاوتی داره.

در کویر، خشکسالی و کم آبی درده و در نقاط کوهستانی،

سیل و طغیان رود و ریزش کوه.

وقتی از اهالی کوهستان باشی و برای کویرنشین

از ترس خودت از بارون بگی، نمی‌تونه تو رو چندان درک کنه.

چون تموم چیزی که آرزوش رو داره همین بارونه.

من هرگز خنده قلبم را با ثروت‌های توانگران معاوضه نمی‌کنم و نیز به آن خرسند نمی‌شوم که اشک‌هایم را که خویشتنِ در حالِ احتضارم فراخوانده‌است با آرامش مبادله کنم.

افرادی که شنونده‌های خوبی هستند نیز به اندازه افرادی که خوب منظور خود را بیان می‌کنند، مهم و کمیاب هستند.

دروغِ آدم‌ها را در نیاورید وقیح می‌شوند،

دیگر هر کاری را جلوی رویتان انجام می‌دهند  

فقط در صورتی این کار را کنید که مطمئنید قرار است

رابطه‌تان تمام شود وگرنه بهتر است خودتان را بزنید

به آن راه بگذار فکر کند نفهمیدی بگذار احترام بماند

آدم‌ها را وقیح نکنید آنوقت خودتان ضرر می‌کنید. 

فرق زیادی‌ست بین دوست داشتن، و اعتماد داشتن. شاید بشود هرکسی را دوست داشت، اما قطعا نمیشود به هرکسی اعتماد کرد. اعتماد، از عشق هم بالاتر است …

لبخند میزنم و خوشحالم بابت تمام قدم هایی که به سمت هدفم برمیدارم خوشحالم و از خودم متشکرم چون تنها کسی که مرا در این راه یاری کرد؛ خودم بودم و هستم و خواهم بود .

اگر صخره و سنگ در مسیر رودخانه نباشند، صدای آب هرگز زیبا نخواهد شد. آرامش، رهایی از طوفان نیست، بلکه آرام زندگی کردن در میان طوفان است .

🥀 به هر چیزی تمرکز کنید جذب می شود 🥀

❣هر فکر، هر اندیشه، هر چیز، هر موجود از ارتعاش درست شده است.

بنابراین وقتی بر چیزی تمرکز می کنید، حتی برای لحظه ای کوتاه،

ارتعاشات وجود شما، ارتعاشات آنچه را آرزویش را دارید منعکس می کند.

هر چه بیشتر درباره آن چیز فکر کنید بیشتر مانند آن ارتعاش پیدا می کنید،

هر چه بیشتر مانند آن ارتعاش کنید بیشتر آن چیز را به سوی خود جذب می کنید.

آن تمایل به جذب تا زمانی ادامه پیدا می کند که ارتعاش دیگری نظر شما را جلب نکند.

هیچ چیز در زندگی شما اتفاق نمی افتد

مگر آن که آن را به فکر خود راه داده باشید...🍃🍃🍃

 

 

🍂🍁نه وقت بـرای غصه خوردن برای گذشتمو دارم نه حوصله برای ترس از آیندم،

هرچی شده حتما باید میشده و تجربش میکردم

هرچی هم قـراره بشه حتما باید پیش بیاد و تجربش کنم،

به جای وقت تلف کردن برای این موضوعات بی نتیجه

ترجیح میدم فقط زندگی کنم

 فقط زندگی ، همین...🍂🍁

 

از همین لحظه می توانید باورهای خود را تغییر دهید و بگویید: "در عالم هستی وفور نعمت است". با قانون جذب می توانم آنچه را که می خواهم خلق کنم🍃🍃🍃

❣هیچ کس اونقدر که تو به خودت فکر میکنی به تو فکر نمیکنه... 😌

در واقع ما اونقدر که خودمون تصور میکنیم

برای دیگران مهم نیستیم!

پس چرا تمام عمرت رو در ترس و نگرانی از قضاوت کسانی صرف کنی

که حتی بهت فکر هم نمیکنن؟!

لطفا خودت رو از این همه تنش و فشار رها کن

و با آرامش خودتو زندگی کن

و راهی رو برو که بهت حس خوب میده...🍃🍃

 

میخواهم برگردم به پنجره‌هایی که انتظار می‌فهمیدند، و کلوخ‌هایی که عشق را به شیشه‌ها می‌رساندند.

میخواهم برگردم به دوست داشتن‌های واقعی،

و نگاه‌هایی که با دلهره از بالای بام‌ها، در لابلای آویز رخت‌ها،

به کوچه خیز برمی‌داشت، و تنها یک رهگذر بوی آمدن میداد.

می‌خواهم برگردم به بوسه‌هایی که مجازی نیستند،

و عشق‌هایی که فقط یک نفر را میشناسند. فقط یک نفر …

ساده بودم که گمان می‌کردم، تنها سفر می‌کنم! از هر جایی که عبور کردم، تو را در دلم یافتم …

برای پرنده هیچ اهمیتی ندارد که آیا کسی به آوازش گوش می‌دهد یا نه.

برای پرنده، حضور شنونده اصلا مهم نیست.

برای این آواز نمی‌خواند که در عوض چیزی بدست آورد.

فقط از روی شور و نشاط آواز می‌خواند.

راه درست زندگی کردن هم همین است …

همه ی عمر میشود از همه چیز فرار کرد ، از اوضاع بد، از آدم ها و حرفهایشان ، از قضاوت ها و زخم زبان ها....

آدمی از خودش هم می تواند فرار کند إلّا یک چیز!

"تنهایی.."

همان چیزی که آخر شب ها بختک میشود و راه گلو

را می بندد و تمامِ نیمه تمام های عمرمان را 

به رخمان می کشد

تنهایی، تنها چیزیست که نمیشود از آن فرار کرد

آخر یک جا آدم را گیر می آورد!

آن وقت احساس میکنی  تهِ دنیاست؛

و تو در حال تمام شدنی..!

عادت، بی‌رحم‌ترین زهر زندگی‌ست. زیرا آهسته وارد می‌شود، در سکوت، کم‌کم رشد می‌کند

و از بی‌خبری ما سیرابمی‌شود و 

وقتی کشف می‌کنیم که چطور مسمومِ آن شده‌ایم، 

می‌بینیم که هر ذرهٔ بدنمان با آن عجین شده است،

 می‌بینیم کههر حرکت ما تابع شرایط اوست 

و هیچ داروئی هم درمانش نمی‌کند.

راهی پیدا کردم که از دوباره صدمه خوردن مصون بمانم: اگر نگذارم کسی برایم اهمیت پیدا کند، دیگر چنین فقدانی را تحمل نخواهم کرد.

❄️اگر بر بلندای قلهٔ شادی باشید، دیگر قادر نیستید قدرش را بدانید. یک زندگیِ حقیقتاً خوب، نیمی شادی و نیمی غم در خود دارد اینگونه انسان به‌راستی احساس زنده بودن می‌کند...❄️

اگر این دنیا غریبه پرور است؛ تو آشنا بمان تو پای خوبی‌هایت بمان. مردم حرف میزنند،

 

حرف باد می‌شود می‌وزد در هوا و تو را دورتر میکند

 از تمام کسانی که «باور» برایشان یک چهار حرفی نا آشناست.

اگر کسی معنای عاشقانه‌هایت را نفهمید؛ بر روی عشق خط نکش!

عاشقانه‌هایت را محکم در آغوش بگیر و بگذار

برای داشتنش آغوشت را بفهمند.

دنیا خوب، بد، زشت، زیبا فراوان دارد. 

تو خوب باش...

تو زیبا بمان،

و بگذار با دیدنت هر رهگذر نا امیدی لبخند بزند، 

رو به آسمان نگاه کند 

و زیر لب بگوید:

هنوز هم عشق پیدا می‌شود...

به گفتن نیست! همیشه چشمای آدم همه‌ی ناگفته‌ها رو داد می‌زنن. فقط کافیه چند ثانیه بهشون خیره بشی.

اگر کسی حرفت رو از توی چشمات نتونه بخونه،

به زبون هم بیاری متوجه نمیشه. بعضی حرفا رو نباید گفت،

بعضی حرفا رو نباید شنید، بعضی حرفا رو فقط باید تماشا کرد …

اشکال ما آدم‌ها این است که هر کدام به روش خود یکدیگر را دوست داریم.

گاهی ظالمانه، گاهی خود خواهانه، گاهی مغرورانه،  

گاهی مالکانه، و گاهی نیز عمیقا عاشقانه.

و چقدر در راه و روش‌های خود با وجود دوست داشتن، قلب یکدیگر را می‌شکنیم،

و احساس یکدیگر را جریحه‌دار میکنیم.

وقتی هم که پای رفتن پیش می‌آید،

تازه به این فکر می‌افتیم که کجای کار ما اشتباه بود …

🔸️دیر و زود ⛄️⛄️ جمعه بود. عصر.

پرده‌ی اتاق را کنار زده بودم و داشتم آسمان سیاه را می‌دیدم.

مادرم آمد و گفت :"منتظر چی هستی؟"

گفتم :"برف"

رفت برایم یک استکان چای آورد و دستم داد و گفت :

"غصه نخور دیر نشده"

مثل همیشه.

مادرها انگار همیشه همین را می‌گویند.

همیشه خودشان کارها را بموقع انجام می‌دهند

و همیشه دلداری‌مان می‌دهد که دیر نشده.

آن‌شب ساعتها پای پنجره ماندم

و چشمم به آسمان خشک شد و برف نیامد.

صبح مادرم برای نماز بیدارم کرد‌ و گفت که قبلش حیاط را ببین.

پرده را کنار زدم و دیدم آسمانِ سیاه زمین را سفید سفید کرده.

چادرنماز سفید پوشیده بود. گفت :" دیدی گفتم غصه نخور دیر نشده؟"

و پشت‌بندش گفت :" همه چیز سرجاشه"

و رفت پای سجاده.

من آنموقع نوجوان بودم. معنای حرف مادرم را نفهمیدم.

دیر و زود برایم جدی بودند حرفهای راستی بودند.

اما بعضی حرفها مثل بذر می‌مانند.

بعداً ثمرشان را می‌بینیم. 

مثل جمله‌ی مادرم که در ذهنم ماند

و حالا که به میانسالگی رسیده‌ام

هر وقت آسمان زندگی‌ام سیاه می‌شود یاد حرفش می‌افتم.

اینکه تلخی‌های زندگی را شبیه ابرهای سیاه می‌بینم

و یقین دارم روزی زمین زندگی‌ام را سفید خواهند کرد که خواهند کرد.

وقتی ایمانت این باشد که همه چیز سرجایشان هستند

آن‌وقت دیر و زود برایت دروغ‌ترین کلمات دنیا می‌شوند.

آدم همیشه ناچار است از چیزهایی دست بکشد تا بتواند در آرامش زندگی‌ کند ...

در مقابل ذهنی که آرام است، دنیا تسلیم میشود. آرامش دنیا با آرامش درون شروع میشود، آرامش درون هم با سکوت …

اصلا به این فکر نکن که دیگران برای تو چه فکری می کنند .

حتی برایت مهم نباشد چطور و چگونه قضاوت می شوی ،

کاری که دوست داری و می دانی درست است را بکن و مسیرِ خودت را برو ،

بگذار دیگران هم یاد بگیرند به جای اینکه زمانشان را به پای حسادت و قضاوت

و تقلید ، تلف کنند ؛ دنبالِ اهداف و آرزوهایشان باشند ...

گاهی تو به آسیب پذیریِ قرص جوشان می شوی و آدم ها

با حرف ها و قضاوت هایشان مانندِ آب ...

نزدیکشان که می شوی ؛ نابودت می کنند !

لازم است کمی دورتر بایستی و در سکوت ، کارِ خودت را بکنی .

که گاهی آرامشِ انسان ، در همین ندیدن ها و نشنیدن هاست ... 

بیا برای هم آرزویی کنیم! آرزوی من برایت این است ، خدا کند همیشه همانجایی باشی، که دلت هست .

جمعه را باید به چای داغ دعوت کرد و بعد از دلش، درد و دل یک هفته را بیرون کشید . . .

نه آرامشت را به چشمی وابسته کن نه دستت را به گرمای دستی دلخوش چشم‌ها بسته می‌شوند دست‌ها مشت میشوند و تو میمانی و یکی دنیا تنهایی .…

چقدر آرامش داره این متن👇

هیچوقت به تهش فکر نکن

چون ممکنه برسی به غم ...

ته زندگی به این قشنگی ، 

میرسی به مرگ

ته یه روز خوب ؛

ممکنه برسی به شب پر از فکر و خیال 

ته یه خاطره قشنگ ؛

ممکنه برسی به یک یادش بخیر

از حس و حال الانت لذت ببر

در لحظه زندگی کن

به تهش فکر نکن ...❤️👌

باز کن پنجره را ، من تو را خواهم برد به سرِ رود خروشان حیات آب این رود به سرچشمه نمی گردد باز بهتر آنست که غفلت نکنیم از آغاز باز کن پنجره را صبح دمید .

❄️معمولا جاده های سخت ، به مقصد های زیبا می رسند دوام بیاورید.🌧🌱

بهترین حسی که یه نفر میتونه به کسی بده، عشق نیست‌. آرامشه …

هیچ کس نمی‌تواند فراتر از آنچه را که خود هست، ببیند. آرتور شوپنهاور

هیچ کس نمی‌تواند فراتر از آنچه را که خود هست، ببیند. 

منظورم این است که هر کس در دیگری بیش از آنچه خود دارد نمی‌تواند ببیند،

زیرا او را فقط به‌ قدرِ هوشمندیِ خود می‌تواند ادراک کند و بفهمد. 

پس اگر اندیشه‌اش نارسا باشد، هیچ استعدادِ ذهنی فردی دیگر،

حتی بزرگترین استعداد هم بر او تاثیری نخواهد گذاشت و

از صاحب آن جز پَست‌ترین خصوصیاتِ فردی، یعنی همه‌ی کمبودهای

مزاجی و شخصیتی، چیزی درک نخواهد کرد. 

توانایی‌های برترِ ذهنِ مخاطب به همان اندازه برایش

واقعیتِ وجودی دارند که رنگ برای نابینایان.

آرتور شوپنهاور 

در باب حکمت زندگی

 

 

📚 @PDFbo0ok

ننه سرما قدمت مبارک ❄️ زیبایی هایت را عزیز میداریم، برایمان دعا ڪن چرخ روزگارمان در حضور تو به سلامتے و خیر بگردد و برف شادے به دل همه ببارد . ⛄️⛄️ زمستان مبارک ⛄️☃️

فروید معتقد بود ناپایداری زندگی به شور و شوق ما برای زیستن می‌افزاید: 《 محدودیت در امکان بهره‌مندی از لذّت، به ارزش لذّت می‌افزاید. 》

آذر می رود که روی لبهای پاییز انار بگذارد و او را به دستهای یلدا بسپارد. زمستان در راه است⛄️

به حتم پایان دنیا در یکی از روزهای پاییز است شاید در بلند‌ترین شب سال هم‌زمان با رها شدنِ بافته‌ی موهای دخترکی که به هوای چیدن انار به باغ رفت و دیگر برنگشت ...

‌ محفل آریائی تان طلائی، دل های تان دریائی شادی های تان یلدائی، مبارک باد این شب اهورائی ... یلداتون مبارک🌹🌹🌹

‌ تا توانی در جهان یک رنگ باش قالی از صد رنگ بودن زیر پا افتاده است... 👤 صائب تبریزی

در برابر طعنه‌های دیگران، باید سکوت کنی و از آن گفتگو خارج شوی. آن‌ها به دنبال ناراحت کردن تو هستند، پس لذت این تماشا را از آن‌ها بگیر …

پاییز این سمفونی دلتنگ آدم ها دارد تمام میشود 😔🍁 زرد و نارنجی هایِ این روزها را میبینی‌‌ صدای خِش خِش عاشقانه های رو به اتمام را می شنوی ؟ آخرین افسونگری آذر را حِس میکنی...

پاییز جان ، پیله کرده ام به انتهای خیالت 

میخواهم با چتر خیالت 

زیر بارانت قدم بزنم

باران بباردُ من با خیالت...

‌بگذریم ...‌‌‌

‌پاییز جان ! نه در فکر شمردن‌‌

جوجه های آخر پاییزت هستم ،‌

و نه چشم براهِ پایکوبیِ شب یلدا ‌

فقط تو بگو پاییز جان !!‌

دلتگیهایم را درکدام فصل جار بزنم 

که بویِ تو را داشته باشد ؟!‌

پاییز جان میدانستی‌

صدای خشِ خش برگهایت 

ملودیِ زندگیست‌‌؟؟‌

این پاییزت هم تمام شد

تا یادم نرفته  بگم که...

چقدر دلتنگ میشوند برگ های

زرد و نارنجی برای لمس تنِ خیسِ زمین..‌

میدانی ، گاهی افتادن 

نتیجه یک عشقِ عمیق است..‌.

راستی ! آذر کوله بارش را بسته...

صدای پای زمستان را می شنوی‌...

آدم ها خسته که شدند ؛ بی صدا تر از همیشه می روند ! احساسشان را بر می دارند و پاورچین پاورچین ، دور می شوند !

آدم ها هر چقدر هم که صبور باشند ؛ یک روز صبرشان لبریز می شود ،

کم می آورند ، همه چیز را به حالِ خود می گذارند و می روند ...
همان هایی که تا دیروز ، دیوانه وار ، برایِ ماندن می جنگیدند ،
همان هایی که سرشان برایِ مهربانی و هم صحبتی درد می کرد ؛
سکوت می کنند ،
بی تفاوت می شوند ،
و جوری می روند ؛
که هیچ پلی برایِ بازگشتشان ، نمانده باشد ...
آدم ها به مرزِ هشدار که رسیدند ؛
آدمِ دیگری می شوند !!!

اگر آدم‌ها برای شما مناسب نباشند، جهان هستی برای کمک به شما آن‌ها را در شرایطی می گذارد تا درونشان را به شما نشان دهند،

آن‌ها هر بار شما را دلسرد و نا امید می کنند  

تا زمانی که شما پیام رها کردن‌شان را دریافت کنید. 

‌ چراغی به دستم چراغی در برابرم من به جنگ سیاهی می روم... 👤 احمد شاملو

‌ و کسی نمیداند چقدر فرصت باقیست تا جبران گذشته کنیم ....

کیمیاگری تبدیل مس به طلا نیست، بلکه تبدیل جهل به آگاهی، تبدیل نفرت به عشق و تبدیل غم به شادی است؛ پس همه ما می‌توانیم با کلام زیبا کیمیاگر باشیم.

🍃💐 یادت باشد هیچ پرنده‌اى با بارِ سنگین ، اوج نمی‌گیرد.... کینه اگر به دل داشته باشى سنگینى! پس امروز "ببخش دیگران را" و خود را رها کن...🍃💐

دوستی، ایستادن زیر باران، و خیس شدن با هم نیست. دوستی آن است که یکی برای دیگری چتری شود، و او هیچگاه نفهمد که چرا خیس نشد .