زندگى، مانند آواز خواندن پرندگان است، به اینکه چه کسی به آوازتان گوش می‌دهد یا چه فکر می‌کند اهمیتی ندهید، تنها با تمام وجودتان زیباترین نغمه تان را بسرایید...

مهربان بمان

ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻤﺎﻥ؛

ﺣﺘﯽ‌ ﺍﮔﺮﻫﯿﭻ ﮐﺲ

ﻗﺪﺭﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯿﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﺪ

 این ﺫﺍﺕ ﻭﺳﺮﺷﺖ ﺗﻮﺍﺳﺖ 

ﮐﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﯽ

 تو ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﮐﻪ 

ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻫﻤﻪ   

برﺍﯾﺖ ﺟﺒﺮﺍﻥ می کند...

پدر شعر فارسی ایران

رودکی : پدر شعر فارسی

رودکی، شاعر تیره چشم روشن بین، از سخن سرایان بلند آوازه‌ی آغاز قرن چهارم هجری است که وی را به علت پیشگام بودن در انواع شعر فارسی، به ویژه رباعی و غزل، «پدر شعر فارسی» لقب داده‌اند. 
ابو عبدالله جعفر بن محمد الرودکی در «ببخ» قصبه‌ی مرکزی ناحیه‌ی «رودک» از توابع سمرقند متولد شد و انتساب او به رودکی هم به همین دلیل است. 
تاریخ ولادت او به حدس قریب به یقین، بایست اواسط قرن سوم هجری بوده باشد. از آغاز زندگی و خانواده‌ی او اطلاعاتی در دست نیست، اما آنچه معلوم است این که خانواده‌ی وی مال و منالی نداشته و در تنگی می‌زیسته‌اند و این بیت او نیز شاید یادی از آن حال باشد: 
از خر و پالیک آنجای رسیدم که همی 
موزه‌ی چینی می‌خواهم و اسب تازی 

پدر شعر نو ایران

نیما یوشیج

نیما یوشیج
نیما یوشیج

علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج (زادهٔ ۲۱ آبان ۱۲۷۴ در دهکدهٔ یوش، بخش بلده از توابع شهرستان نور استان مازندران - درگذشتهٔ ۱۳ دی ۱۳۳۸  در شمیران، تهران) شاعر معاصر ایرانی و ملقب به پدر شعر نوی فارسی  است. وی بنیانگذار شعر نو فارسی است.

نیما یوشیج با مجموعه تأثیرگذار افسانه، که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران انقلابی به‌پا کرد. نیما آگاهانه تمام بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید. شعر نو عنوانی بود که خودِ نیما بر هنر خویش نهاده‌بود.

تمام جریان‌های اصلی شعر معاصر فارسی وامدار این انقلاب و تحولی هستند که نیما نوآور آن بود. بسیاری از شاعران و منتقدان معاصر، اشعار نیما را نمادین می‌دانند و او را هم‌پایهٔ شاعران سمبولیست به نام جهان می‌دانند.  نیما همچنین اشعاری به زبان مازندرانی دارد که با نام «روجا» چاپ شده‌است.