دلم می‌خواست اهمیت نمی‌دادم به هیچ‌چیز، و هیچ حرف و رویدادی را هزار جور تفسیر نمی‌کردم،

دلم می‌خواست برایم فرقی نمی‌کرد و هیچ چیز را به دل نمی‌گرفتم،

دلم می‌خواست شب‌ها راحت می‌خوابیدم و راحت قرار می‌گرفتم

و راحت فراموش می‌کردم اتفاقات و اشتباهات و آدم‌ها را.

اما فراموش نمی‌کردم،

اهمیت می‌دادم،

به دل می‌گرفتم و اندوهگین می‌شدم.

و سخت خوابم می‌برد همیشه،

سخت آرام می‌شدم و سخت به این نتیجه می‌رسیدم که؛

هرچیز و هر اتفاقی ارزش فکر کردن ندارد!