کرونا معلم بی‌رحم و سخت‌گیری بود
و در کنار تمام بی‌رحمی‌هاش، درس‌های خوبی برای ما و نسل‌های بعد از ما باقی گذاشت.
یادمان داد که جهان و جامعه و روابط و مناسبات آدم‌ها باهم، چیزی شبیه به مکعب روبیک است. محال است یک مهره در یک مکعب، حرکتی کند و کل مکعب، دچار اختلال یا تغییر نشود.
ما همه‌مان با یک ریسمان نامرئی به هم وصلیم و این را کرونا خیلی خوب ثابت کرد. کرونا ثابت کرد که ما جزء‌های جدا ناپذیر از یک کلّیم، نمی‌شود در مجموعه ماند و به عملکرد دیگران بی‌تفاوت بود، یا عملکردی اشتباه داشت، چون کل را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. کرونا ثابت کرد که ما همگی به هم مربوطیم! نمی‌شود روی کیفیت زیستن و مشکلات سایر مهره‌ها چشم بست، چون روی آرامش و کیفیت زیستن ما تاثیر مستقیم دارد.
ما یک مهره‌ی خیلی خیلی کوچک، مابین یک مکعب روبیک خیلی خیلی بزرگیم و بدون اینکه حواسمان باشد، بدجور روی هم تاثیر داریم. که حرکت اشتباه یک مهره‌ی اشتباه در چین، تمام دنیا را به هم ریخت! که حرکت اشتباه مهره‌های دیگری در همین حوالی، اوضاع را برای مایی که سر جامان نشسته و رعایت هم می‌کردیم، بدتر کرد. یاد گرفتیم که حواسمان به رفتارمان باشد، حواسمان به مشکلات هم باشد، به دردهای هم باشد، به اشتباهات هم باشد، ما خواسته یا ناخواسته، تاثیر داریم روی همدیگر، تاثیر داریم روی زندگی‌های همدیگر.
جهان یک مکعب روبیک بزرگ است با میلیاردها مهره‌ی متصل به هم،
این را کرونا خوب ثابت کرد.
