سر به هوا نیستم اما، همیشه چشم به آسمان دارم. حال عجیبی‌ست، دیدن همان آسمانی که شاید تو دقایقی پیش به آن نگاه کرده باشی …

در بعضی شرایط خاموش ماندن، دروغ گفتن است چون سکوت ممکن است علامت تأیید و تصدیق تلقی شود.

گاهی فقط نیاز داری از خاکی که در آن ریشه دوانده‌ای بیرونت بکشند و در خاک جدیدی کاشته‌شوی،

حتی شده برای زمانی محدود.

گاهی نیاز داری به تنفس در هوایی تازه،  

تماشای خورشید و ماه، از دریچه‌ای بیگانه و کلید چرخاندن

در حفره‌ی دری که نمی‌شناسی‌ و نمی‌دانی در پسِ آن چند پنجره  

و چند صندلی برای تکیه دادن و آرام گرفتن هست.

گاهی نیاز داری به ندیدنِ آدم‌های تکراری.

نیاز داری از کنار آدم‌هایی عبور کنی که نمی‌شناسی‌شان

و هیچ تصویری از سابقه‌ی زیست‌شان در ذهنت نداری.

گاهی نیاز داری دور باشی،

دور به معنای فاصله گرفتن از تمام مکان‌ها و چیزها

و کسانی که بر اثر گذر زمان و همجواریِ بسیار،

با آنان خو گرفته‌ای.

آدمی نیاز دارد گاهی حس کند اهل هیچ جایی نیست

و به هیچ چیز و هیچ‌کسی تعلق ندارد. 

ﺁﺩﻡ ﮔﺎﻫﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﻭﺩ، ﻭﻟﯽ ﻧﺮسد.

ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺪ،

ﻭﻟﯽ ﮐﺴﯽ ﺩﻟﯿﻠﺶ ﺭﺍ نپرسد.

 ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻐﺾ ﮐﻨﺪ،

ﻭﻟﯽ ﺑﯽ‌ ﺑﻬﺎﻧﻪ.

ﺁﺩﻡ ﮔﺎﻫﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﮔﻮﺷﻪ‌ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﺪ،

ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ بغل ﮐﻨﺪ،

ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ، ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﮐﻨﺪ …  

هیچ چیز غیر ممکن نیست خودت رو باور داشته باش رفیق به هر قدمی که برمیداری توی این راه به خودت افتخار کن حس غیرتمندیت رو به رویاهات نشون بده این رویا این زندگی عالی حق تو هست .

پیش از آنکه شاخه‌های درخت به نور برسد، ریشه‌هایش تاریکی را تجربه کرده. گاهی برای رسیدن به نور، باید ابتدا از رنج‌ها و تاریکی‌ها گذر کرد …

من می‌دانستم اگر کینه را پشت سر نگذارم، باز هم زندانی خواهم بود! حتی اگر درِ سلولم را باز می‌گذاشتند.

اما امروز در محاصره پنجره های پاییز می خواهم تو را به نام بخوانم آتش کوچکی روشن کنم ، چیزی بپوشم و تو را ای پیراهن بافته از گل پرتقال و شکوفه های شب بو ، صدا کنم....

تغییر بدون رها کردن میسَّر نیست. شما نمی‌توانید بدون رها کردن شخصیت و موقعیت قبلی خود تغییر یابید و رشد کنید.

پاییز بود و سرد و غمین بود و آسمان ؛ بغضش گرفته‌ بود سر رو‌ی شانه‌های خدایش گذاشت و بارید بی‌امان ...

خدا کند غیرمنتظره‌ ترین اتفاقِ ممکن بیفتد، خدا کند حالِ همه خوب شود.

خدا کند این‌بار که پاییز تمام شد؛ زمستان نشود،

بهار شود. خدا کند باران که بند آمد،

آفتاب بتابد و رنگین‌کمان شود.

خدا کند درخت‌های خشک، ناگهانی سبز شوند،

آدم‌های غمگین، ناگهانی لبخند بزنند و همه چیز، ناگهانی خوب شود.

خدا کند که خدا روی سقف صیقلیِ آسمان برای‌مان پیغام بنویسد

که «کافی‌ست هرچه غصه خوردید و رنج کشیدید و کسی را نداشتید!

آمده‌ام اندوه زمین را پاک کنم،

همه‌تان خوب می‌شوید، همه چیز درست می‌شود.»

امید به آینده را هیچ گاه از دست نده؛ چون نمی دانی فردا برایت چه به ارمغان خواهد آورد.

درختی نیست که از بادها نلرزیده باشد و آدمی نیست که در زندگی شکست نخورده باشد! اما اینکه با چه عشقی و تا چه عمقی ریشه بدوانی ترا سر پا نگه می دارد.

پاهاتو از گلیمت، تویِ رویاهات دراز‌تر کن! این جهان بی‌نهایته... این جهان به تکرار نیازی نداره... فرمول‌ها رو بهم بزن... جهانت رو تغییر بده .

گاهی لازم است. زندگیمان کاملا زیر و رو شود تغییر کند و از نو چیده شود. تا ما را به جایی برساند که شایسته‌اش هستیم ...

قانون تکامل در جهان را نمی توان نادیده گرفت یا دور زد!

پروسه تکامل این میوه را ملاحظه کنید!

در مسیر زندگی عجول نباشید و از هر لحظه زندگی لذت ببرید، 

یعنی به ناخواسته هایتان توجه نکنید! و ذهن خود را آموزش دهید که زیباییها، فراوانیها و خواسته های زندگیتان را ببیند.

خداوندا! در هیچ لحظه تنهایم مگذار، که جُرأتِ تنها ماندن و تنها جنگیدن در من نیست. خداوندا! در هیچ نَفَسی دستِ محبّتت را از روی سرم برندار، که بی مهرِ تو ذلیلم، هیچم، کم از هیچم.

آموخته‌ام که مردم حرف‌هاى شما را فراموش مى‌کنند، کارهاى شما را فراموش مى‌کنند، ولى احساسى را که در آن‌ها ایجاد کرده‌اید را هیچوقت فراموش نمى‌کنند....

باید پذیرفت که زندگی خلاصه‌ای از اشتیاق‌ها و افسوس‌هاست و افسوس، چهره‌ی دیگری از عشق به زندگی است که جایگزین اشتیاق می‌شود.

هیچ کس به ما نگفت , به کارِ هم ، کار نداشته باشیم ،

که با کوچک کردنِ آدم ها ، احساسِ بزرگی نکنیم ،

که با قضاوت کردن و وصله چسباندن به دیگران ، نُقلِ هیچ مجلسی نباشیم !

کسی نگفت حقِ دخالت در افکار و باورهایِ هم را نداریم ،

که با خط زدنِ آرزویِ دیگران ، به آرزویمان نخواهیم رسید ،

که با زمین خوردنِ هیچ کس ، 

سربلند یا خوشبخت نخواهیم شد !

تا به اینجا رسیدیم ؛

جایی که سرهایمان همه جا هست ، 

جز در کار و زندگیِ خودمان !

قدر کسی که برایت آهنگ میفرستد را بدان. او تو را لابه‌لای شعر‌های یک ترانه زیبا پیدا کرده است …

به دستم قلم، به ذهنم خیال و در قلبم تو، چه شلوغم من این روزها …

انسان‌های ناپخته همیشه می‌خواهند که در مشاجرات پیروز شوند،

حتی اگر به قیمت از دست دادن یک رابطه باشد.

اما انسان‌های عاقل درک میکنند که گاهی بهتر است

در مشاجره‌ای ببازند،

تا انسانی که برایشان بسیار باارزش است را حفظ کنند …

اینقدر به خودت اعتماد داشته باش، که از کسانی که آزارت میدهند به راحتی دل بکنی. گاهی بعضی‌ها کارشان فقط چیدن بال آرزوهای شماست......

سختی‌ها برای این نیستند که شما را متوقف کنند و درهم بشکنند، سختی‌ها وجود دارند تا شما را آماده کنند و رشد و پیشرفت دهند.

جمعه را طوری بخند ‌و شاد بـاش که

که صدای خنده و شادیت تا انتهای جمعه بعد هم برسد، 

روزهایِ رفته را به بادِ فـراموشی بسپار 

و روزهایِ نیامده را به خدا

چایتْ را سرخوش تر از همیشه بنوش 

آدم نیاز دارد گاهی عینِ خیالش نباشد .

آدم نیاز دارد برای یک روز هم که شده

به خاطرِ خودش نفس بکشد...

راز آرامش،در رها کردن ذهن از نگرانی هاست … قدرت بالاتری از تو وجود دارد، که حواسش به همه چیز هست به او بسپار و آرام باش …🎖

هیچ طبیبی مانند 🌼🍃 اندیشه‌ای شادی آفرین برای از بین بردن، بیماریهای جسمانی نیست🍃 و هیچ داروی آرام بخشی، مانند نیت خیر برای، کاهش غم و اندوه وجود ندارد .

بعضی چیـزها را بایـد هر روز , زنده‌اش کنی تا خودت زندگی کنی : عشـق را... ایمـان را... زنـدگی را …

خودت را به جریان تکرارِ زندگی نسپار! کارهایی را بکن که انتخابِ توست ، و حال تورا بهتر می کند و در مسیری باش که دوستش داری , حتی اگر مجبور باشی خلاف جریانِ رود ، شنا کنی ... سخت است اما ارزشش را دارد !

‏یکسال بعد، هرچیزی که الان برای آن استرس داری، ذره‌ای ارزش نخواهد داشت؛ پس آرام باش.....

یک وقتایی، زندگی میبرتت جایی که هیچ وقت بهش فکر نکردی.

یک وقتایی زندگی میذارتت جلوی آدم هایی که هیچ وقت ، 

فکر نمیکردی حتی باهاشون هم کلام بشی.

یک وقتایی درست تو موقعیتی قرار میگیری که

شاید مدت ها پیش حتی با شوخی و طعنه برای دیگران تعریفش کردی

اما حالا خودت
درست تو همون موقعیتی...

میخوام بگم یک سری اتفاقات دست ما نیست،
برامون رقم میخوره، برامون پیش میاد

اما اینکه چطور بهش نگاه کنیم،

چطور تصمیم بگیریم،

چطور بپذیریمشون

اینها همه دست خود خود ماست

و مهم ترین بخش زندگی هر آدمیه...

حسادت احساس وحشتناکی است؛ به هیچ یک از رنج‌ها شبیه نیست، زیرا در آن هیچ‌گونه شادی یا حتی غم واقعی وجود ندارد. فقط رنج می‌دهد و بس. نفرت انگیز است!

در شکست درس های بیشتری برای یاد گرفتن وجود دارد تا موفقیت! اجازه ندهید شکست متوقف‌تان کند؛ شکست همواره شخصیت‌های بزرگ‌تری می سازد.

بزرگ اندیش باشید، میزان موفقیت شما را میزان بینش شما تعیین می‌کند.

اگر اهداف کوچک را مد نظر قرار دهید،

باید در انتظار نتایج کوچک هم باشید.

اهداف بلند را در نظر آورید تا به موفقیت‌های بزرگ دست یابید.

این نکته را هم فراموش نکنید؛ بیشتر ایده‌ها و نقشه‌های بزرگ

اگر آسانتر از ایده‌ها و نقشه‌های کوچک نباشند،

دشوارتر از آنها نخواهند بود.

هیچ وقت چشم انتظار نباشین 🙏 چه انتظار اومدن کسی ، چه انتظار نگاه کسی ،چه انتظار صدای کسی ، چه انتظار کمک کسی .

وقتی ریشه داشته باشی وقتی ریشت توخاک باشه لبه پرتگاه میای ولی ریشه هات نگهت میداره ریشه نوع شعور، تربیت، شخصیت، انسانیت واقعی و شرف یک انسان است و ربطی به پول وتحصیلات ندارد..

« از تو توقع نداشتم...»

شاید این جمله قصیر ترین و در عین حال کامل ترین

جمله‌ی غمگین تاریخ باشه.

«از تو توقع نداشتم» انگار کل غم دنیا توشه.

تو این سه تا کلمه و یک حرف اضافه.

توش کلی حرفه. یعنی تو فرق داشتی واسم.

تو با کل دنیا فرق داشتی. کل دنیا زدن زمین منو،

تو نباید میزدی. از تو توقع نداشتم...

از «تو» توقع نداشتم یعنی تو برام خاص بودی.

یعنی تو خاص‌ترین آدم دنیای من بودی.

یعنی تو تنها کسی بودی که باورش داشتم.

«تو» نباید خراب میکردی...

حداقل «تو» دیگه نباید خراب میکردی...

از « تو» توقع نداشتم...

آسمان فرصت پرواز بلندی ست ولی، قصه این است چه اندازه کبوتر باشی..... فریدون مشیری

برایتان قسم می‌خورم که توی دنیا آن‌قدر بی‌توجهی زیاد است که مجبور به انتخاب هستیم،

  عیناً مثل تعطیلات که نمی‌شود هم به ییلاق رفت هم به کنار دریا.  

آدم مجبور است از بین بی‌توجهی‌های دنیا

آن‌هایی را که بیشتر می‌پسندد انتخاب کند.  

بزرگترین تراژدی زندگی مرگ نیست، بی‌هدف بودن و ناآگاهانه زندگی کردنه!

پاییز وفادارترین فصل خداست. چقدر دلتنگ می‌شوند، برگ‌های عاشق، برای لمس تن زمین. گاهی افتادن، تنها نتیجه‌ی عشق است …

هیچ ابری تا همیشه در مقابل مهتاب نمی‌ایستد، و هیچ ماهی تا همیشه در حصار نمی‌ماند. روزهای سخت رو به پایان است. آرام باش .

از توضیح و تفسیرها خسته‌ام. دلم کسی را میخواهد شبیه به مادرم ،

که از فرسنگ‌ها فاصله راز چشم‌هایم را بخواند.

پس از سلام پشت گوشی تلفن، حالم را بفهمد.

خنده‌های دروغینم را باور نکند،

و به غم درونم پى ببرد. به بد نیستم گفتن‌هایم راضی نشود

و سوال پیچم کند. اصلا گیر بدهد،

سین جیم کند، داد بزند، ولی نگذرد،

رد نشود، رهایم نکند.

کسی در زندگی‌مان باید باشد.

کسی شبیه به مادر …

کسی که به قله‌ای رسیده ، یک شبه به آنجا پرواز نکرده است . زمانی که دیگران خواب بوده‌اند او بیدار بوده و زمانیکه دیگران استراحت می‌کرده‌اند او کار می‌کرده است .

یک روز، شاید یک روز، همراه پرواز پرستو‌ی عاشقی، واژه‌ی لبخند به سرزمینِ من بازگردد امید، کوبه‌ی در را بفشارد ، باران ، سختی ها را بشوید ، و سپیدی جای تمامی سیاهی‌ها را پر کند .

گاهے باید یه لبخند خوشگل به همه تلخیا بزنے و بگے : مرسے ڪه یادم‌ دادین جز خودم ڪسے به دادم‌ نمیرسه .

هیچ راهی به بن بست ختم نمی شود. این یک توهم است.

آنچه به بن بست ختم می شود،

بی حرکتی است.

راهها همیشه به راهی و دریچه ای و روزنی 

خواهند رسید.

ریشه هر بن بستی در فکر غیر متحرک ماست.

بجای نقد کردن یا ایده آل گرا بودن

عمل کن

و از عدم موفقیت نهراس

زندگی به منفعل ها مدال نخواهد داد

ولی به کسانیکه حتی شکست خورده اند

مجال پیروزی خواهد داد.

حرکت کن.

حتی اگر بارها زمین بخوری

و مورد شماتت اطرافیانت واقع شوی ....

وقتی که مشتاقانه دنبال تایید بیرون هستی ، احتمالا در درون یه کار بزرگِ تمام نشده ای داری .

بلند شو بایست ، منتظرناجی نباش ...! به خودت و توانایی‌هات ایمان داشته باش .

زندگی می کنم حتی اگر بهترین هایم را از دست بدهم !... چون این زندگی کردن است که بهترین های دیگر را برایم می سازد.