نمی دانم کجا ، اما می دانم،زندگی را جایی در خیابان های شلوغ شهر،سر چهارراه، پشت چراغ خطر،در همین عصر تکنولوژی و ارزهای دیجیتال گم کرده ایم

زندگی را همان وقت که به درد همسایه ،بی تفاوت شدیم گم کردیم 

همان وقت که آیینه ی خودبینی را کوبیدم به دیوار اتاقمان ... 

باور کن زندگی، حتی در ویلاهای  لواسان و خانه های لوکس ،

در خیابان های بالای شهر و ماشین های مدرن  هم گم شده است 

به بد بیراهه ای دچار شده ایم 

با هم بودن و برای هم بودن را یادمان رفته 

فراموش کرده ایم لذت راه ،در شانه به شانه قدم زدن است

و همنفس داشتن.،  نه روی دوش هم سوار شدن و

از همدیگر نردبان ساختن ...

و ای کاش کسی می آمد و از سر دلسوزی،

زندگی را به ما بر می گرداند 

و به ما فرصت می داد تا دوباره در آغوش هم سبز شویم  جوانه بزنیم 

دست همدیگر را بگیریم و تا آفتاب قد بکشیم

 افسوس که ما، تنها به زنده بودن بسنده کرده ایم و 

حواسمان نیست که زندگی را جایی میانه ی راه جا گذاشته ایم .