🔸️دیر و زود ⛄️⛄️ جمعه بود. عصر.

پرده‌ی اتاق را کنار زده بودم و داشتم آسمان سیاه را می‌دیدم.

مادرم آمد و گفت :"منتظر چی هستی؟"

گفتم :"برف"

رفت برایم یک استکان چای آورد و دستم داد و گفت :

"غصه نخور دیر نشده"

مثل همیشه.

مادرها انگار همیشه همین را می‌گویند.

همیشه خودشان کارها را بموقع انجام می‌دهند

و همیشه دلداری‌مان می‌دهد که دیر نشده.

آن‌شب ساعتها پای پنجره ماندم

و چشمم به آسمان خشک شد و برف نیامد.

صبح مادرم برای نماز بیدارم کرد‌ و گفت که قبلش حیاط را ببین.

پرده را کنار زدم و دیدم آسمانِ سیاه زمین را سفید سفید کرده.

چادرنماز سفید پوشیده بود. گفت :" دیدی گفتم غصه نخور دیر نشده؟"

و پشت‌بندش گفت :" همه چیز سرجاشه"

و رفت پای سجاده.

من آنموقع نوجوان بودم. معنای حرف مادرم را نفهمیدم.

دیر و زود برایم جدی بودند حرفهای راستی بودند.

اما بعضی حرفها مثل بذر می‌مانند.

بعداً ثمرشان را می‌بینیم. 

مثل جمله‌ی مادرم که در ذهنم ماند

و حالا که به میانسالگی رسیده‌ام

هر وقت آسمان زندگی‌ام سیاه می‌شود یاد حرفش می‌افتم.

اینکه تلخی‌های زندگی را شبیه ابرهای سیاه می‌بینم

و یقین دارم روزی زمین زندگی‌ام را سفید خواهند کرد که خواهند کرد.

وقتی ایمانت این باشد که همه چیز سرجایشان هستند

آن‌وقت دیر و زود برایت دروغ‌ترین کلمات دنیا می‌شوند.