اصلا به این فکر نکن که دیگران برای تو چه فکری می کنند .

حتی برایت مهم نباشد چطور و چگونه قضاوت می شوی ،

کاری که دوست داری و می دانی درست است را بکن و مسیرِ خودت را برو ،

بگذار دیگران هم یاد بگیرند به جای اینکه زمانشان را به پای حسادت و قضاوت

و تقلید ، تلف کنند ؛ دنبالِ اهداف و آرزوهایشان باشند ...

گاهی تو به آسیب پذیریِ قرص جوشان می شوی و آدم ها

با حرف ها و قضاوت هایشان مانندِ آب ...

نزدیکشان که می شوی ؛ نابودت می کنند !

لازم است کمی دورتر بایستی و در سکوت ، کارِ خودت را بکنی .

که گاهی آرامشِ انسان ، در همین ندیدن ها و نشنیدن هاست ...